Każda premiera nowego sezonu tego serialu dokumentalnego to dla mnie wielkie święto. Co roku czekam na tych kilka odcinków, które zabiorą mnie do zupełnie innego świata. Moja codzienność to oczywiście gotowanie i jedzenie, ale robiąc to mam na względzie głównie zdrowie, finanse i wygodę. Moja przaśność i prostota (te pyry, dynie, buraki i wegańskie wypieki) znikają jednak w zapomnieniu, gdy się wpatruję w cudowną rzeczywistość bohaterów Chef’s Table, gdzie żadne choroby powodowane złym odżywianiem się, czy też ograniczenia finansowe, zwyczajnie nie istnieją. Tutaj gotowanie jest wyrazem najbardziej wyrafinowanej kultury, wielkim widowiskiem działającym na wszystkie zmysły, a moje zdrowotne pichcenie to barbarzyństwo przy tych gastronomicznych szczytach cywilizacji. Normalnie jakby dziecku pokazać bajkę w telewizji i jestem pewna, że rzesze fanów oglądających ten serial się ze mną zgodzą. Niestety, w tym roku czekało nas spore rozczarowanie. Nie dość, że znowu dostaliśmy tylko cztery epizody, to są one chyba najsłabsze wśród wszystkich dotychczas pokazanych.
KomentarzTag: kucharze
Film Niebo w gębie to typowy przykład kina gastronomicznego, które absolutnie uwielbiam. Dlatego też, mimo wielu braków i niedociągnięć, i tak chciałabym by obejrzało go jak najwięcej widzów. Idealną do tego okazją będzie z pewnością zbliżający się Dzień Matki. Jestem pewna, że wasze mamy (a pewno i babcie) bardzo się ucieszą z takiego wspólnego seansu, ponieważ jest to autentyczna pochwała wszystkich domowych wspaniałości jakie przyrządzały nam mamy i babcie w dzieciństwie, i do których potem całe życie tęsknimy.
Skomentuj