To miała być chyba taka zabawna laurka ze szczyptą feminizmu, którą kobiety zmalowały innym kobietom. Film jakby idealny na Dzień Kobiet, jak wynikało z opisu, a jednak wraz z upływem kolejnych minut można się przekonać, że jest z nim coś bardzo nie tego. Przygotujcie się, drodzy widzowie, na płaskie postaci ulepione ze stereotypów, histeryczne zachowania wynikające z burzy hormonalnej i klika bardzo nieapetycznych menstrualnych akcji i komentarzy. Aż sama nie wiem co myśleć. Czy reżyserka (również grająca w filmie Audrey Dana) tak na poważnie choć komediowo, czy raczej z nienawiści do kobiet jakąś totalną parodię ich zachowań nam prezentuje? To zdecydowanie najdziwniejsza francuska komedia, nawet wśród tych słodko-gorzkich, jaką zdarzyło mi się oglądać.
KomentarzTag: Vanessa Paradis
Jak na osobę, która nie darzy szczególnym uznaniem, czy też sympatią Woody’ego Allena, muszę przyznać, że jest on najmocniejszą stroną tego filmu. Reszta obsady Casanovy po przejściach prezentuje się raczej przyzwoicie, ale to komiczne wypowiedzi weterana kina amerykańskiego są tu główną atrakcją. Po raz kolejny, tym razem w roli bankrutującego antykwariusza Murraya, Allen jest po prostu sobą. Gra tę samą postać lekko stetryczałego, zgorzkniałego, inteligentnego i, z niewiadomych powodów, atrakcyjnego dla kobiet faceta, któremu nadmiar szarych komórek pozwala zawsze spadać na cztery łapy, niezależnie od tego w jakie kłopoty się wpakuje. Mimo swojej niechęci, tym razem udało mi się dostrzec w takiej kreacji sporo uroku.
Skomentuj