Bardzo rzadko czytam opowiadania, a jeśli już, to koniecznie takie, jak te: dziwne, zwięzłe, eleganckie i z dużą dawką realizmu magicznego. Jak zwykle, Seria z Żurawiem nie zawodzi, dostarczając jeszcze nie do końca znaną w naszym kraju literaturę, ale za to oryginalną, świeżą i niezwykłą, taką, która na długo zapada w pamięć. Ten tomik wami wstrząśnie i pozostawi z dziwnym wrażeniem, że świat jest znacznie mroczniejszy, niż podejrzewaliście.
Cudotwórcy, szkielety i syren
Mrok jest miejscem to zbiór ośmiu opowiadań zunanej hiszpańskiej pisarki Ariadny Castellarnau, których cechą wspólną jest opisywanie relacji dzieci z resztą szalonego i niesamowitego świata. W Calipso, czy w Wyspie w chmurach, to dorośli przyglądają się dzieciom niczym obiektom z obcej planety, na tyle młodym, że mogą pamiętać jeszcze przeszłe życia. Większość opowiadań jest to jednak dziecięca perspektywa, raz kilkulatka, raz nastolatka, a raz nawet dorosłej kobiety, uwikłanej w konflikty rodzinne.
Moim ulubionym opowiadaniem z tego zbioru jest zdecydowanie Marina Fun, którego narratorem jest chłopak, zmuszany przez rodziców do pracy w rodzinnym parku rozrywki. Nie dość, że samo to jest już ciężkie, to w dodatku główną atrakcją parku jest jego niesamowicie piękny syreni brat. Dla mnie najciekawsze jest to, że pomimo nierealności całej sytuacji, jest ona jednocześnie bardzo prawdopodobna psychologicznie. Z bohaterem z łatwością utożsami się każdy, kto ma rodzeństwo, szczególnie, jeśli rywalizowaliście między sobą, lub rodzice byli w waszym mniemaniu niesprawiedliwi w rodzielaniu obowiązków i uczuć.
Bardzo przypadło mi do gustu opowiadanie Z nagła powódź, przy którym zaczęłam myśleć, że cała niesamowitość dziecięcych wyobrażeń zawarta w tych tekstach to tylko sosób, w jaki dzieci tłumaczą sobie wydarzenia nie do ogarnięcia przez ich młody mózg. Tak jest tutaj w przypadku powodzi, gdy wobec sił natury, dorośli odchodzą od zmysłów i nie mogą już być oparciem dla dzieci. Ojciec z workiem kości swojej córki jest tego najlepszym przykładem.
Człowiek wody to tekst o niemożności dorastania do ogromnych oczekwiań rodzica, Wyspa w chmurach o depresji poporodowej, a Mrok jest miejscem o mechanizmach ucieczki od przemocy w rodzinie.
Natomiast wszystkie te utwory razem pokazują jak tajemnicze, intensywne i traumatyzujące są nasze najwcześniej nawiązywane relacje, teoretycznie tylko będące oparciem i fundamentem zdrowia psychicznego na resztę życia.
Komentarze